Een voorstelling zonder tekst geïnspireerd op Heiner Müllers ‘Landschap met Argonauten’.

In ‘Landschap met Argonauten’ focust de Duitse theatermaker Heiner Müller (1929-1995) op wat er na de gruwelijkheden van de Medeageschiedenis gebeurt, postfactum dus. Zijn ‘Landschap’ ligt bezaaid met mensen die gehavend zijn, hun raison d’être verloren lijken te hebben. Wachtend op iets, wat een doorbraak zou kunnen betekenen in deze impasse.

Regisseur Piet Arfeuille wil beeld en beweging laten spreken. Daarbij zijn de feitelijkheden van de Medeageschiedenis ondergeschikt aan de emotionele energieën van lijden en trauma. Zijn inspiratiebron is eerder de Mattheüspassie van Bach dan de klassieke verhaalstructuur van bronschrijver Euripides. Strijd zonder taal, verdriet zonder snikken. Hoe schilder je dat met beeld en beweging?

Samen met negen performers en bewegingskunstenaar Fabián Santarciel de la Quintana maakt Arfeuille zijn ‘Landschap met Argonauten’, een woestijn van gehavende zielen, op zoek naar een uitkomst.