Ernest Hemingway. Schrijver van ‘The Sun Also Rises’ en ‘The Old Man and the Sea’. Nobelprijswinnaar.
Vrouwenverslinder. Overal ter wereld, van Cuba tot Parijs, stond hij bekend om zijn hoge alcoholtolerantie.
Slechts twee voorwaarden had hij ten opzichte van zijn vuurwater: nooit tijdens het schrijven en bij voorkeur post meridiem.

Maar waarom zo excessief? Waarom leek hij zichzelf te willen verwoesten tot het uiteindelijk zijn zelf geplande dood werd?

In één van zijn vele bekende brieven, gebruikte Hemingway een opvallend woord: Alcohol was de “reuzendoder”, waar ik zo vaak niet buiten heb gekund, of althans graag buiten had gekund. Al hanteerden zijn drinkebroers andere begrippen als de “blauwe duivel”, het “grote beest” of de “worm”, allen leken ze hun verslaving als wapen tegen dezelfde angstaanjagende vijand in te zetten.

Thomas Janssens schrijft een nieuwe tekst voor vijf topacteurs. Samen brengen ze de kroniek van een morbide verslaving, verteld door de belangrijkste getuigen: Hemingway’s vrouwen.