Dingen als “niet op de witte strepen van het zebrapad lopen (of net wel)” herkent bijna iedereen. Het is een uiting van obsessive-compulsive disorder of OCD, wat zeer onschuldig kan zijn, maar bij William Boeva is het een beetje te ver doorgeslagen. 

Waar William in zijn vorige voorstelling ‘B30VA’ nog worstelde met enkele levensvragen moet hij concluderen dat er eigenlijk nog niks is veranderd. Nog steeds geen hond, huis of kind. Daar heeft hij ook geen tijd voor, want de treden van iedere trap tellen houdt hem wel even bezig. 

William vertelt hoe deze dwangstoornis stilletjesaan zijn leven overnam, hoe hij in soms pijnlijk hilarische situaties toch de schijn hoog probeerde te houden en hoe hij de stem in zijn hoofd het zwijgen oplegde. Maar … als je brein alles controleert wat je denkt, wie controleert dan jouw brein?